آن روز که سوز سرمای پاییزی فرارسید خبر از آمدن زمستانی می‌داد که در آن درختان سبز، آن نشانه‌های حیات، دسته‌دسته قتل‌عام می‌شدند. بیچاره حاکمان، هر روز که می‌گذشت در هراس از بهار، جوانه‌ها را می‌کشتند، اما همچنان رویش جوانه‌ها هیمنه‌ی زمستان را درهم می‌شکست و سرانجام بهار....!
بهار، این مرگ قطعی زمستان فرامی‌رسد و زمین پر می‌شود از جوانه‌هایی که هر کدام، گل سرخی خواهند شد به یاد مبارزان راه آزادی....
و میهن آزادشده‌مان را رها خواهیم دید از شیخ و شاه.
نوروز ۱۴۰۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر